Ey okur
"Bir varmış bir yokmuş" diye başlar ya masallar bu masal "bir yokmuş bir yokmuş" diye başlasın istiyorum. Çünkü o yıllar yılı edebiyat dünyamızda yok sayıldı. Kimileri ona "deli" dedi yazdıklarınaysa "deli saçması"; kimileri ise edebiyatımıza yeni bir açılım getirdiğini savundu. Ama o illede yazdı üstelik "ben deliler için yazıyorum" diye haykırarak. Ve bir gün oğluna yazdığı bir mektupta "Bu ülkede mutlaka birileri beni anlayacak." diyordu. Anladım mı? Bu uzun soluklu çalışmanın ardından ey okur bu soruya ancak sen cevap bulabilirsin. Ben sana sadece şu ipucunu verebilirim: Sevim Burak Türk edebiyatının suskun "primadonna"sı. Sevim Burak Kuzguncuk Haham'ının evi ile yokuşun sonundaki köşk arasında koşarak babasına içki taşıyan bir çocuk... Annesinin dolayısıyla kendisinin yahudiliğinden utanan yaşlı yalnız ve azınlık bir grubun içersinde gittikçe "azalan" azaldıkça çoğalan bir sanatçı. Sonra inadına Tevrat'a öykünen "Ben bununla gurur duyuyorum." diye haykıran bir Levanten. O hep hayatın hastalıklı tarafında yaşamış ve aşkın şizofrenik halini anlatmış Sevim Burak.