Ne günlerdi onlar! Fakat şimdi anlıyordu; yaşlanmış günü geçmiş boksörleri yenmişti hep. O gençlikti yükseliyordu; onlar ise yaşlılardı batıyor­lardı. Ne kadar kolay olmuştu şaşmamak lazım­dı o kolaylığa onların damarları genişlemiş par­makları ezilmişti kemiklerinde sayısız dövüşlerin yorgunluğunu taşıyorlardı. Rush Cutters Bay'de yaşlı Stowsher Bill'i yenişini hatırladı; on sekizinci rauntta yenmişti; sonra Bill soyunma odasında bir çocuk gibi ağlamıştı. Kim bilir belki evinin kirası­nı verememişti. Belki evde karısı ile çocukları bek­liyorlardı. Belki de Bill'in canı o gün maç günü bir kalem pirzola istemişti de onu bile bulamamış­tı. Bill sonuna kadar gitmiş cezasına katlanmıştı. Şimdi anlıyordu hepsini aynı değirmen kendisini de öğütmüştü; yirmi yıl sonra anlı yordu o gece Stowsher Bill çok daha önemli bir şey için dövüş­müştü; genç Tom King gibi adını yükseltmeyi dü­şünmüyordu alacağı ödüle kolay kazanılan bir para olarak bakmıyordu. Soyunma odasında yaşlı Stowsher Bill'in küçük bir çocuk gibi ağlamış olma­sına şaşmıyordu artık.