Şeyh Ebul-Abbas demiştir ki: Cinniler İnsanoglu­na çarpması bâzan şehvet ve aşkdan doğar nitekim bâzı insanlarla Cinler arasında sevişme hasıl olup evlenirler ve onlardan çocuklar doğar. Bu mâruf olan bir şeydir.
Âlimler bu babta çok şeyler zikir etmiş ve üzerin­de uzun uzadıya fikir yürütmüşlerdir.

Bâzen de insanoğlunun bilmeyerek onları işkenceye mâruz bırakmasından meydana gelir: Üzerlerine bevl (idrar) etmek bâzılannı kati etmek veyahut üzerlerine sıcak su dökmek. İnsanlar bunları Cin­lerin muazzab olacaklarını bilmeden kasıtsiz yaparlar. Fakat gel de Cinlere anlat bunu. Onun bu hareketini. Kendilerine afv edilmez bir zulüm sayarlar daha çetin bir işkence ile mukabele ederler.

Bâzen de Cinlerin sırf korkutmak ve işkence yapmamâk için insnaoğluna reva görürler "zulümlerdir ki bu birinci babdan oluyor- Allah'ın haram kıldığı feva­hişten olmuş oluyor demektir. Zira onlar da tıpkı insanlar gibi mükelleftirler. Mademki fevâhişten bir iş işliyorlar öyleyse öte taraf razı olsa bile bu haramdır. Kaldıki razı olmadığı zamanlar bu büsbütün cezayı mucip olur. Çünkü onların da bilmesi lâzım gelir ki bu Allah'ın ins ve 233 Cin âlemlerine gönderilen peygamberin hükmüdür. İkinci kısımdan olursa da bunu insan bilmezse yine Cinler mesûldürler. Çünkü O bilmemiş ve Cinlere ezayı kasıt etmemiştir.