Düşünce kitaba öz acılarım uykuya dalıyor.
Başkalarının acıları uyanırken göz bebeklerimde
Göz pınarlarımın yatağında çitiliyor
Müjgânın insafına bırakıyorum emanet acıları.
Bazen kolundan tutup insafsızca
Bazen sırtını sıvazlaya sıvazlaya yavaşça;
Gözlerimin en dik uçurumundan
Bol keseden atıyor
Emanet duyguların gözyaşlarını.
Ben kitaba düşünce
Kitaptakiler de bana...
Gözlerimdeki buluta
Düşüyor düşüyoruz amansızca!..