1973'lü yıllarda İstanbul Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'nde Samiha Ayverdi'de Milli Kültür Meseleleri ve Tasavvuf Düşüncesi adlı bir mezuniyet tezi hazırlamakta idim. Bu sırada kıymetli muharrirle yaptığımız görüşlmelerde söze katılıverirmiş atasözleri ve deyimler dikkatimi çekmişti. Bunlar hem bolca kullanılıyor hemd e farklı bir anlam kazanıyordu. Yazarımızın o zamanlar üniversite öğrencisi olan torunu Mimar Sinan Uluant'ın anne annesinin kullandığı bu atasözü ve deyimleri bir defterde toplamış olduğunu öğrendim ve ben de onları kendi defterime geçirdim. Torunu ile olan bu alış verişten Samiha Ayverdi Hanımefendi haberdar olmuştu. İnsanlara faydalı olmayı hayatının gayesi bilen değerli muharririmiz günlük konuşma sohbetleri arasında geçen bu sözleri ayrı kağıtlara yazıp bana vermeye başladı. Zamanla bu atasözü ve deyimler önceden ayrılmış deftere sığmadı fişlere geçirildi. Tabiatıyla bunlar sadece atasözü ve deyim olarak kaydediliyordu. Konuşma sırasındaki cümle yazılamıyordu. Maksat bu sözlerin kullanımının yaygınlaşması idi. Nitekim yazar bir görüşmemizde "önemli olan bunları kullanmak ve unutulmasının önlemektir" demişti. Bunun üzerine toplanan atasözü ve deyimleri yayımlamayı düşündüm.